Bonn

Drie dagen Bonn –

6 t/m 8 september 2018

6 september

Er waren eens 12 Rode Hoeden,

Die wilden reizen, liefst per trein....

En zoals de hoofdletters doen vermoeden,

Eén met twaalf schone dames zijn.

Die dames, Paarse Pimpernellen

Kwamen samen op een Duits station

Om elkaar te vergezellen

Op hun reis “Drie dagen Bonn.

Die reis kostte vele uren;

De dames bleven opgewekt.

Ze verrasten hun Hollandse en Duitse buren

Met het drinken van een glaasje Sekt.

Freules, hertoginnen, baronessen

Zongen zelfs hun chapterlied

en zaten de tijd gezellig vol te kletsen.

(Achter de geraniums zitten ze niet!!)

Om hun hongerige magen te vullen

Togen ze naar de Münsterplatz,

Waar ze van een Duitse lunch konden smullen

En... het sehr gemütlich was.

In hotel Frankenhof konden ze koffers stallen.

Het Frauenmuseum was hun middagdoel

Ze waren laat, dus wilden ze allen

Niet lopend, maar per taxi ernaar toe.

Er was kunst, van en over vrouwen,

Gericht op een geslachts democratische maatschappij:

Boeiend, mooi, soms niet te verstouwen,

Maar onder de indruk waren zij.

In het hotel moesten zij kamers zoeken

En zich opknappen voor een heerlijk maal,

Hetgeen Lady Flowerpower boekte.

Elk had een positief verhaal!!

7 september

Er waren eens twaalf Rode Hoeden,

Gekleed in variaties paars en rood

Hetgeen , zoals de kleuren doen vermoeden

Een oogverblindend schouwspel bood.

Rode Hoeden, paarse jurken

Zijn in Bonn een fenomeen,

Zeker wanneer ze een fles ontkurken

Op een terras: allen bijeen.

“Wat zijn dit toch voor vreemde vrouwen?”,

Vroeg inwoner of toerist zich af.

Dat “vreemde“ kon een stuk papier ontvouwen:

Een vertaling die gravin Kraal hen gaf.

Er waren eens twaalf Rode Hoeden,

Die wilden genieten van de stad

En.....zoals de folders doen vermoeden

Is er voor elke Pimpernel wel wat.

Musea, monumenten en kastelen,

Kerken, Winkels en de Rijn.

Niemand kon zich in Bonn vervelen.

Ieder was dan ook waar zij wilde zijn.

‘s Middags lieten ze zich informeren

(Tijdens een rondrit met een bus)

Over historie, cultuur, beroemde heren.

.Bad Godesberg was echt een must.

‘s Avonds werd er typisch Duits gegeten

:Schweinenhackse, Zander, Wurstsalat.....

De Rode Hoedjes konden weten

Dat er eigenlijk het woord “veel” bij staat.

Naar het hotel was het niet ver lopen.

Voor sommigen was het laat genoeg;

De anderen wilden nog een afzakkertje kopen

In de Frankenhofse kroeg.

8 september

Er waren eens twaalf Rode Hoeden.

Zij wilden genieten, ook de derde dag,

Die zon en schoonheid deed vermoeden,

Al toen hij nog helemaal voor hen lag.

Na het ontbijt wat zonnebaden

Aan de “Oude Vader Rijn’

'Om vitamines in te laden.

Wat zou de Lorelei toch zijn?

Haar lied werd luidkeels gezongen.

De gasten klapten enthousiast,

Terwijl het slechts een ongedwongen

Uiting van vroege vreugde was.

Er waren nog wat regelzaken:

De koffers werden opgehaald,

Ze moesten meer kopieën maken

En de rekening werd betaald.

Het traject van Bonn naar Koningswinter:

Legden twaalf Pimpernellen af per schip

De stuurman voer hen zonder hinder

En zeer bedreven voorbij de klip.

In het stadje vol toeristen

Liep een weg naar de tandradbaan

Die ze op een haar na misten,

Maar ze kwamen op de Drachenfels aan.

Ze genoten van een prachtig uitzicht

Over de oevers van de Rijn

Met dorpjes in een helder zonlicht.

Wie zou hier niet gelukkig zijn?

De terugvaart na een laat middageten

,De koffers pakken in het hotel,

Een taxi , de trein en zeker weten:

3 Dagen Bonn bevielen wel.

Er waren eens twaalf Rode Hoeden,

Die wilden reizen , liefst per trein

En zoals deze story doet vermoeden

Zal zo’n trip voor herhaling vatbaar zijn